BIOGRAMY KOLEJARZY POLSKICH

KOLEJARZE POLSCY W WALCE O NIEPODLEGŁOŚĆ

Jan Strumpf

12.04.1916 r. – 05.06.1991 r.

IMIĘ:  Jan

 

NAZWISKO: Strumpf

 

IMIĘ OJCA: Paweł

 

IMIĘ MATKI: Maksymiliana

 

NAZWISKO RODOWE MATKI: Przeradzka

 

DATA URODZENIA: 12.04.1916 r.

 

MIEJSCE URODZENIA: Berlin

 

DATA ŚMIERCI: 05.06.1991 r.

 

MIEJSCE ŚMIERCI: Poznań

 

 

SŁUŻBA W PKP:

Przed II wojną światową (?) i od 1945 r. pracownik Parowozowni Toruń.

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

Za kontynuowanie kontaktów z podkomendnymi z AK po zakończeniu wojny 21.10.1945 r. aresztowany przez władze komunistyczne i skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w dniu 22.06.1946 r. w Bydgoszczy z art. 1 Dekretu o Ochronie Państwa na 4 lata więzienia za brak ujawnienia się i kontynuowanie służby w AK oraz kolportaż nielegalnej prasy AK „Głos Prawdy”.

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

W latach 1938-1939 – słuchacz Szkoły Podchorążych w Modlinie. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. pod Lwowem w stopniu starszego kaprala podchorążego. Pod okupacją niemiecką żołnierz Polskiego Związku Powstańczego, następnie ZWZ-AK Okręgu Pomorskiego AK w Toruniu od 1942 r. – zaprzysiężony przez „Żbika”, mianowany zastępcą Kazimierza Kozianowskiego (ps. „Rufin”) – komendanta dzielnicy Podgórz Garnizonu AK Toruń. Uczestnik akcji sabotażowych mających na celu uszkadzanie niemieckich parowozów z transportów wojska i sprzętu wojskowego na front wschodni; ps. „Jotes”.

POSIADANE ODZNACZENIA:

POZOSTAŁE INFORMACJE:

Pan Strumpf był absolwentem Szkoły Budowy Maszyn w Poznaniu. W czasie okupacji pracował w Toruniu na kolei początkowo w biurze konstrukcyjnym jako technik – elektryk. Po odmowie przyjęcia III grupy „volkslisty” został skierowany przez Niemców do pracy fizycznej w Parowozowni Toruń jako ślusarz. Po wojnie na emeryturze mieszkał w Poznaniu. Zmarł w 1991 r. i został pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu – pole 19, rząd 13, grób 15. Dane biograficzne pochodzą z archiwum Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej.

Skany / fotografie:

1. Artykuł z „Robotnika Pomorskiego” nr 166 z 24.06.1946 r., źródło : Archiwum Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej