Alfons Beyer

16/12/1909 – 15/12/1988

IMIĘ:  Alfons

NAZWISKO: Beyer

IMIĘ OJCA: Roman

IMIĘ MATKI: Stanisława

NAZWISKO RODOWE MATKI: Grajkowska

DATA URODZENIA: 16/12/1909

MIEJSCE URODZENIA: Nieżywięć, pow. Brodnica, woj. kujawsko-pomorskie

DATA ŚMIERCI: 15/12/1988

MIEJSCE ŚMIERCI: Czekanów, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie

SŁUŻBA W LASACH PAŃSTWOWYCH:

Alfons Beyer uczęszczał do Państwowej Szkoły dla Leśniczych w Margoninie. Ukończył ją 31 lipca 1930 r. Pracował w lasach państwowych na terenie województwa pomorskiego. Do 1939 r był leśniczym w Bryńsku k. Lidzbarka. Po zwolnieniu z niewoli niemieckiej, w której znalazł się we wrześniu 1939 r z dniem 1 grudnia 1939 r. podjął pracę na terenie leśnictwa Szlachecki Bryńsk, gdzie przed wojną był zatrudniony.

Po zakończeniu wojny i demobilizacji pracował od 16 grudnia 1945 do 31 marca 1963 roku jako leśniczy w Czekanowie.

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

Dnia 30 września 1939 r. dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w obozach jenieckich w okolicach Olsztyna i Prabut do grudnia 1939 r.

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

Zasadniczą służbę wojskową pełnił od 24 kwietnia 1931 roku do 10 września 1932 roku. Początkowo odbywał ją w 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy. Z dniem 20 lutego 1932 r. skierowany został do Szkoły Podoficerskiej w Kadrze Kompanii Szkolnej 2 Batalionu Radiotelegraficznego w Krakowie, którą ukończył 15 lipca 1932 r.
Zmobilizowany 18 sierpnia 1939 r. otrzymał przydział do 13 Pułku Piechoty w Pułtusku. Z jednostką tą brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył pod Gruduskiem, bronił przeprawy przez Narew, a później twierdzy Modlin, aż do jej kapitulacji.

Po uwolnieniu z obozu jenieckiego i podjęciu pracy w Bryńsku wstąpił do Armii Krajowej. Zaprzysiężony 31 grudnia 1942 roku przez komendanta Obwodu AK Działdowo por. Pawła Nowakowskiego (ps. „Leśnik”) przyjął pseudonim ,Jeleń”. Pełnił funkcję referenta wywiadu i kontrwywiadu w rejonie Lidzbarka Welskiego.

Latem 1943 r. z grupą wtajemniczonych osób zdobył z transportu kolejowego kilkanaście karabinów. We wrześniu 1944, na rozkaz Nowakowskiego, nawiązał kontakt z grupą polsko – radzieckiego desantu zrzuconego na ten teren. Wspólnie z Władysławem Bieńkowskim zorganizował w Buczkowie w gospodarstwie Franciszka Stawickiego spotkanie por. P. Nowakowskiego z dowódcą desantowej grupy spadochronowej „Pomorze” ppor. Henrykiem Mycką, która wylądowała w lasach lidzbarskich w nocy z 6 na 7 września 1944 r.

W listopadzie 1944 r został przymusowo wcielony do Wehrmachtu skąd natychmiast zdezerterował. W styczniu 1945 r. zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Od 27 stycznia do 16 listopada 1945 służył w 29 Pułku Piechoty 10 Sudeckiej Dywizji Piechoty 2 Armii Wojska Polskiego i przeszedł z nim cały szlak bojowy.

POSIADANE ODZNACZENIA:

Medal za udział w wojnie obronnej 1939 r.

POZOSTAŁE INFORMACJE:

Zmarł w Czekanowie 15 grudnia 1988 r. Pogrzeb odbył się 19 grudnia 1988 r. na cmentarzu w Nieżywięciu.