Jan Bińczyk

26/12/1900 – 21 (23)/05/1943

IMIĘ:  Jan

NAZWISKO: Bińczyk

IMIĘ OJCA: Jakub

IMIĘ MATKI: Marianna

NAZWISKO RODOWE MATKI: 

DATA URODZENIA: 26/12/1900

MIEJSCE URODZENIA: Borowy Młyn koło Chojnic

DATA ŚMIERCI: 21 (23)/05/1943

MIEJSCE ŚMIERCI: Gdańsk

SŁUŻBA W LASACH PAŃSTWOWYCH:

Po skończeniu szkoły powszechnej podjął naukę w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Margoninie. Praktykę zawodową i staż odbywał na terenie kilku nadleśnictw w Borach Tucholskich, w tym w Łążku koło Osia. Na przełomie 1928/1929 r. objął Leśnictwo Młynek znajdujące się w gminie Leśno koło Brus w powiecie chojnickim, w Nadleśnictwie Laska.

Po wybuchu II wojny światowej pełnił nadal funkcję leśniczego w Młynku, podlegając od tej pory niemieckiej administracji. Pracował tu do roku 1943.

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

Aresztowany wraz ze swoim synem Zygmuntem w leśniczówce Młynek postrzelony po próbie ucieczki przez Gestapo został początkowo przewieziony do szpitala do Chojnic, następnie do szpitala w Stutthofie i następnie szpitala więziennego w Gdańsku. Ostatecznie trafił do siedziby gestapo na Biskupiej Górze w Gdańsku. Zamęczony w czasie śledztwa, zmarł 20 lub 23 maja 1943 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

W czasie I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. Opuścił je jednak w czasie Powstania Wielkopolskiego i wstąpił do Wojska Polskiego.

W okresie II RP ze względu na położenie nadleśnictwa, w którym pracował przed II wojną światową, w strefie przygranicznej z III Rzeszą uczestniczył w szkoleniach z zakresu dywersji pozafrontowej.

W czasie okupacji podjął działalność konspiracyjną. Po powstaniu Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski” w lipcu 1941 r., został członkiem jej Rady Naczelnej oraz komendantem struktur w powiecie chojnickim. Zorganizował wówczas system schronów i bunkrów leśnych dla partyzantów i osób zagrożonych aresztowaniem.

Wraz z utworzonym przez siebie w połowie 1942 r. oddziałem partyzanckim „Młynki”, w skład którego weszli też jego dwaj synowie, przeprowadził szereg akcji bojowych przeciwko Niemcom i kolaborantom. Działał pod pseudonimem „Zagłoba”.

W marcu 1943 r. ostrzeżony przed dekonspiracją, ukrył się w jednym z okolicznych schronów. Dwa miesiące później wpadł jednak w zasadzkę przygotowaną w jego leśniczówce przez Gestapo i kolaboranta Jana Kaszubowskiego. Wywiązała się walka, w której został poważnie ranny.

POSIADANE ODZNACZENIA:

POZOSTAŁE INFORMACJE:

W momencie wybuchu II wojny światowej na rozkaz władz rodziny leśników ewakuowały się do Nieszawy by następnie dotrzeć aż do Garwolina. Tam rodzina Jana Bińczyka postanowiła poprzez Warszawę powrócić do Młynek, co jej się ostatecznie udało.
W 1972 r. dzięki staraniom rodziny dokonano ekshumacji jego szczątków, które przeniesiono na cmentarz wojenny w Brusach. 23.05.2009 r. przy leśniczówce Młynek została odsłonięta ufundowana przez leśników Nadleśnictwa Przymuszewo tablica poświęcona pamięci Jana Bińczyka.
Żonę Martę oraz jego dzieci – 2 córki – Irenę i Krysię oraz synów Zygmunta (wcześniej zwolnionego z więzienia) i Witolda Niemcy aresztowali w leśniczówce 22.09.1943 r. i wywieźli do obozu w Potulicach. Tam zmarła trzyletnia Krysia. Syn Henryk – także żołnierz „Gryfa Pomorskiego” – zdołał się po aresztowaniu ojca ukryć w oddziałach.
Po wojnie wszyscy synowie pracowali w zawodzie leśnika. Henryk zmarł w 2006 r., Zygmunt i Witold w 2008 r.

źródło : Archiwum Generał Elżbiety Zawackiej, „Biuletyn Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu” nr 3 (48)/2008.